Kom, poes, vlij je op mijn buik vol vlinders;
Trek je mooie klauwtjes in,
En laat me in je ogen verdrinken,
Karbonkels van agaat en tin.

Wanneer mijn vingers minnelonken
Naar je kopje en soepele lijf,
En mijn hand van vreugde dronken
Langs je tintelend rugje glijdt,

Zie ik mijn vrouw voor mij. Diep en koud
Is haar blik, die priemt en boort,
Schattig dier, net zoals die van jou.

En van haar voeten tot haar hoofd
Zweeft rond haar donkere teint
De geur van parfum, gevaarlijk verfijnd.

Le Chat

Viens, mon beau chat, sur mon coeur amoureux;
Retiens les griffes de ta patte,
Et laisse-moi plonger dans tes beaux yeux,
Mêlés de métal et d’agate.

Lorsque mes doigts caressent à loisir
Ta tête et ton dos élastique,
Et que ma main s’enivre du plaisir
De palper ton corps électrique,

Je vois ma femme en esprit. Son regard,
Comme le tien, aimable bête
Profond et froid, coupe et fend comme un dard,

Et, des pieds jusques à la tête,
Un air subtil, un dangereux parfum
Nagent autour de son corps brun.

Charles Baudelaire